فقط کارتر واقعا دنبال صلح بود اما یهودی- آمریکایی‌ها او را سرزنش می‌کردند
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۶۳۲۶۷
منبع: نیویورک‌تایمز
مصاحبه‌کننده: اِزرا کلاین
تاریخ انتشار: 21 نوامبر 2023
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران- در بخش اول گفت‌و‌گوی ازرا کلاین - روزنامه‌نگار و تهیه‌کننده - با آرون دیوید میلر - مذاکره‌کننده در حوزۀ خاورمیانه- او به مذاکرات هنری کیسینجر معمار سیاست خارجی مدرن آمریکا اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
داستان دهه‌ها مذاکرات صلح اسراییل و فلسطینی‌ها اما مفصل تر از اینهاست (و البته روشن است که اینها دیدگاه‌های مصاحبه‌شونده است و گاه مصاحبه کننده است با دغدغه هایی که عینا مشابه مردمان خاورمیانه نیست ولی ما را با نگاه آنان آشنا می‌سازد):
ازرا کلاین: آنچه در روایت شما از کیسینجر مرا تحت تأثیر قرار داد، احترام متقابلی است که بین آمریکایی‌ها و (در این مورد) یکی از رهبران عرب، انورساداتِ مصری وجود داشت. کیسینجر اسرائیلی‌ها را از نابودیِ بخش عمده‌ای از ارتش مصر در زمان محاصره باز می‌دارد و در این دوره، گویی نوعی موازنه یا برابری وجود دارد. به عبارتی نسبت به زمانی که مذاکرات با فلسطینی‌ها آغاز می‌شود، فضا برای مذاکره مساعدتر است. کنج‌کاوم نظرات شما را در‌این باره بدانم.
آرون دیوید میلر: بله این دوره خیلی مهم است. واقعیت این است که وقتی شما با دولت‌های مستقر با نهادها و ساختارهای مشخص سروکار دارید، مسائل بسیار قابل‌حل‌تر از وضعیتی است که بازیگری غیردولتی - یعنی جنبش ملی فلسطین - بدون ساختار واضح روبه روی شماست که بدون نظم و انضباط و با راهکار خشونت و ترور [ادعای مصاحبه شونده] مذاکرات را دنبال می‌کند. در این شرایط کار خیلی سخت‌تر می‌شود.
در روند صلح اسرائیل و مصر مسائل وجودی در کار نبود و فکر می‌کنم از بسیاری جهات مذاکره را به چیزی نظیر معاملۀ املاک مبدل می‌کرد. حل و فصلِ مناقشۀ اسرائیل و فلسطین قطعاً چنین نیست. یک سر قضیه، داستان املاک و مستغلات است، اما ماجرا بسیار پیچیده‌تر از اینها است.
فکر می‌کنم بحث به جایی رسیده که می‌توانیم به جیمی کارتر بردازیم. پس کمی از تعهد او به این موضوع بگویید. کارتر چه دستاوردهایی داشت و چگونه سوگیری می‌کرد؟
وقتی برای این کتاب با کارتر مصاحبه کردم، او گفت: فکر می‌کنم در سه سالگی به مقولۀ کتاب مقدس و اسرائیل علاقه‌مند شدم. کارتر رهبری یگانه بود؛ شخصیتِ نادر آمریکایی و بسیار رک و پوست‌کنده. او تنها کسی بود که به دلیل فوریت یا اضطراری بودنِ ماجرا به سمت صلح سوق داده نشد. واقعاً در پی صلح بود.
ویژگی ممتاز کارتر، تمرکز بر موضوع و چارچوب اخلاقی بود. این ویژگی‌ها او را قادر ساخت در حل مناقشۀ اعراب و اسرائیل جدوجهدی داشته باشد که در اولین کمپ دیوید در سپتامبر 1978 لازم بود و سپس برخلاف توصیۀ مشاورانش، در اوایل سال 1979 سفری بهاری را آغاز کرد تا آخرین جزئیات باقی‌مانده از معاهدۀ صلح مصر و اسرائیل را مشخص کند.
کارتر نقل می‌کند وقتی برای اولین بار به کمپ دیوید رسیدیم، اولین چیزی که بر سر آن توافق کردیم، این بود که از مردم جهان بخواهیم دعا کنند تا مذاکرات ما موفقیت‌آمیز باشد. آن دعاها بسیار فراتر از هر انتظاری مستجاب شده است.
البته کارتر این ویژگی اخلاقی را در سراسر زندگی حرفه‌ای‌‌اش دارد و همین اخلاق‌مندی او را به رئیس‌جمهوری بحث‌برانگیز مبدل کرده است؛ سیاست‌مداری که مایل است به‌نحوی تهاجمی روی سیاست خارجی و به‌طور‌خاص روی درگیری اعراب و اسرائیل اثرگذار باشد.
جیمی کارتر منتقدان زیادی داشت و از نظر من به این معنی است که اگر قرار است صلح‌جویی یک‌دنده باشید – همان‌طورکه کیسینجر و کارتر بودند و هرکدام کار کاملاً متفاوتی انجام دادند؛ کیسینجر سه توافق‌نامۀ جدایی و کارتر یک معاهدۀ صلح واقعیِ مصر و اسرائیل در کارنامه دارد - قرار نیست کسی به افتخارتان درخت بکارد و تاج روی سرتان بگذارد. درنهایت گذارتان به شماتت و جنگ با اسرائیلی‌ها و به تبع آن جامعۀ یهودیان خواهد افتاد.
البته او جایزۀ صلح نوبل گرفت.
بله و سزاوارش بود، اما تاکنون - من با کارتر برای نگارش کتابم در مورد رؤسای جمهور مصاحبه کرده‌ام. گمان نمی‌کنم دریافته باشد چرا جامعۀ یهودی-آمریکایی با توجه به تلاش‌ها و مصایبی که داشته، تا این حد نسبت به او حس اکراه و نابخشودگی داشته‌اند.
بله، به نظرم با بررسیِ داستان این موضوع اهمیت می‌یابد؛ اما آیا پاسخ به نوع روابط کارتر یعنی همذات‌پنداری با نقش‌آفرینانِ ماجرا برنمی‌گردد؟ درگیری با سادات بسیار قریب‌الوقوع است. او از مناخیم بگین، رهبر اسرائیل چندان دل خوشی ندارد. آنها رابطۀ عمیقی با هم نداشتند.
از آن زمان به بعد، فکر می‌کنم منصفانه باشد که بگوییم، شما منحصراً رؤسای‌جمهوری دارید که طرف اسرائیلی برایشان بسیار قانع‌کننده‌تر از طرف فلسطینی و عربی است. اما برای جیمی کارتر چنین نیست. او مایل است خیلی سخت‌تر از اینها بازی کند، زیرا به طور طبیعی با سرزمین اسرائیل، اورشلیم و درگیری مذهبی همدلی ندارد. او از ملاقات با سادات به عنوان بهترین روز ریاست جمهوری خود یاد می‌کند، اما اغلب از رهبر اسرائیل عصبانی است.
منظورم این است که چیز متمایزی در مورد کارتر وجود دارد که این واقعیت را -که او کسی است که بزرگترین گام را به سمت امنیت اسرائیل برداشته- کمی طعنه‌آمیز می‌کند.
بله، این ویژگی کارتر برای من روشن بود و فکر می‌کنم معتقد بود بگین در دورترین فاصله قرار دارد و رابطه با او انعطاف زیادی می‌طلبد که از بسیاری جهات، غیرطبیعی‌تر از انعطافی است که برای سادات خرج شده است.
کاملاً درست می‌گویید، اِزرا. در مورد تغییر ماهیتِ طرفین عرب - اسرائیل، یک استثنا وجود دارد و آن شخصیتِ قهرمانِ ملک حسین است که مانند سادات، ارزش عظیم دیپلماسی عمومی را در تلاش برای دستیابی به روابط عمومی درک کرد و توانست قلب و ذهن اسرائیلی‌ها را تسخیر کند.
تقریباً در کل کمپ دیوید، بگین و سادات رو در رو صحبت نمی‌کنند. جیمی کارتر بین اتاق‌های مختلفی که آنها مستقرند، رفت‌و‌آمد می‌کند، زیرا فکر می‌کند اگر آنها دور هم جمع شوند، مذاکرات منفجر می‌شود. او باید نرمش به خرج دهد و مدام به جلو و عقب حرکت کند. این جزئیات بسیار قابل توجه است. مثلاً آنها پشت یک میز نمی‌نشینند.
و درعین‌حال، هیچ صدای متمرکز فلسطینی در کار نیست. یاسر عرفاتی در اتاق سوم حضور ندارد. فقط در این دورۀ بسیار متفاوت است که درگیری بین کشورهای عربی، مصر و سوریه و اردن و اسرائیل درک می‌شود و مطمئناً مشکل فلسطینی‌ها مطرح می‌شود؛ مردمی که این وسط گیر افتاده‌اند، اما برای صحبت دربارۀ سرنوشتشان به مذاکره دعوت نمی‌شوند.
بله، در این شکی نیست. و فکر می‌کنم سادات می‌دانست تنها راهی که می‌تواند حاکمیت خود را بر سراسر مصر همراه با برچیدن شهرک‌های یهودی در سینا بازیابی کند، برپاییِ معامله‌ای جداگانه است و کارتر هم با این موضوع دست و پنجه نرم کرد. او اهمیتِ ناسیونالیسم سازمان‌یافتۀ فلسطینی را درک کرده بود. سازمان آزادی‌بخشِ فلسطین دقیقاً چنین چیزی بود.
کارتر اهمیت این موضوع را دریافته بود اما آمادگی نداشت و نتوانست سازمان آزادی‌بخش فلسطین را وارد مذاکرات کند و اگر بخواهم صادقانه بگویم حتی اگر تلاش می‌کرد، بگین نمی‌توانست امتیازات و تصمیمات لازم را درخصوص سینا بگیرد. فلسطینیان در دورۀ نخستِ دولت بوش به موضوع واقعی مذاکرات تبدیل شدند./ادامه دارد...
-----------
* نمایه داخلی بالا (افقی) تصویری از جیمی کارتر در دوران کهن‌سالی. او به تازگی در جشن 99 ساله شدن خود هم شرکت کرد.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: مذاکرات صلح جیمی کارتر جیمی کارتر فکر می کنم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۶۳۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فریدمن: اسرائیل باید بین رفح و ریاض یکی را انتخاب کند
روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی درباره تبعات اجرای طرح حمله به رفح هشدار داده و به رژیم صهیونیستی توصیه کرده به سراغ مسیر عادی‌سازی روابط با عربستان برود.
به گزارش ایسنا، «توماس فریدمن» ستون‌نویس مشهور «نیویورک تایمز» در مقاله‌ای که در شماره روز شنبه این روزنامه منتشر کرد، با اشاره به اینکه آمریکا در مدت اخیر سیاست حمایت از برقراری روابط جدید با عربستان و به اصطلاح فرآیند عادی‌سازی روابط ریاض با رژیم صهیونیستی به عنوان «دیپلماسی آمریکایی برای پایان دادن به جنگ غزه» را در پیش گرفته است، نوشت «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر این رژیم باید بین حمله به رفح و یا مسیر نزدیکی به ریاض یکی را انتخاب کند.
فریدمن در این مقاله ضمن آنکه توان رژیم صهیونیستی برای از بین بردن جنبش حماس را زیر سوال برد، تاکید کرد طرح اسرائیل برای دست زدن به حمله تمام عیار به غزه در راستای ماموریت ادعایی پایان دادن به کار حماس بدون «استراتژی خروج» بوده و این مسیر برای اسرائیل باعث «تشدید انزوای جهانی اسرائیل و ایجاد شکاف واقعی میان اسرائیل و دولت بایدن» خواهد شد.
جنگ، صلح یا جنون محض؟
این روزنامه‌نگار در توصیه خود به رژیم صهیونیستی ادعا کرد: «آیا خواستار عادی‌سازی روابط با عربستان سعودی، یک نیروی صلح‌بان عربی برای غزه و یک ائتلاف امنیتی تحت رهبری آمریکا علیه ایران هستید؟ هزینه آن متفاوت است؛ شامل تعهد دولت شما به تلاش برای تشکیل کشور فلسطین به همراه یک تشکیلات خودگردان که در آن اصلاحات اجرا شود. اما مزیت آن، ورود اسرائیل به بزرگترین ائتلاف نظامی آمریکایی-عربی-اسرائیلی است که اسرائیل تاکنون از آن بهره‌مند و بزرگترین پیوندی که به اسرائیل با بقیه جهان اسلام ارائه شده است؛ در ضمن آن نیز دست‌کم امیدهایی برای آنکه جنگ با فلسطینی‌ها برایش یک جنگ ابدی نباشد ایجاد می‌کند.»
فریدمن همچنین نوشت که از نظر او هنوز در سرزمین‌های اشغالی، هیچ مقامی چه در ائتلاف حاکم، چه در میان مخالفان و یا در ارتش وجود ندارد که این انتخاب را درک کرده باشد.
به گفته این تحلیلگر آمریکایی، رژیم صهیونیستی در طول جنگ اخیر غزه در مدت بیش از ۶ ماه گذشته قصد داشته انتقام‌جویی از بابت عملیات هفتم اکتبر «طوفان الاقصی» را پیگیری کند اما آنچه که رهبران این رژیم در این جنگ به نمایش گذاشتند صرفا «جنون محض» است و تمامیت طبقه سیاسی در اسرائیل در راستای یک جنون به نتانیاهو اجازه داده‌اند به دنبال «پیروزی تمام عیار» در غزه و رفته و در همین راستا نیز در رفح غرق خواهد شد بدون آنکه برنامه‌ای برای خروج داشته باشد.
نابودی حماس، یک خیال واهی
او تاکید کرد اگر اسرائیل در پایان کار بخواهد غزه و کرانه باختری را به صورت نامحدود اشغال کند، دچار انزوا و یک فرسایش نظامی، اقتصادی و اخلاقی خواهد شد که در نتیجه آن همه متحدان این رژیم در غرب و جهان عرب از آن رویگردان می شوند.
این روزنامه‌نگار آمریکایی اذعان کرد که رژیم صهیونیستی نمی‌تواند حماس را از بین ببرد و به ادعای او اکنون «محمد بن‌سلمان» ولی‌عهد عربستان نیز بر این باور است که اسرائیل باید «در سریع‌ترین زمان (از جنگ) خارج شود.»
او نوشت اسرائیل اکنون در غزه کار دیگری به جز کشتن بیشتر و بیشتر غیرنظامیان انجام نداده و به این ترتیب «سعودی‌هایی را که طرفدار عادی‌سازی روابط با اسرائیل هستند، تبدیل به مخالف می‌کند».
اقدامات اسرائیل ایران را قوی‌تر می‌کند
فریدمن همچنین تاکید کرد که این جنایات صهیونیست‌ها در غزه باعث «قدرتمندتر شدن ایران و دشمنان دیگر رژیم می‌شود، به بی‌ثباتی دامن می‌زند و سرمایه‌گذاران خارجی را بیشتر و بیشتر دفع می‌کند.»
او نوشت: «از دید عربستانی‌ها ایده محو کردن حماس برای همیشه یک خیال واهی است.»
او همچنین به رژیم صهیونیستی توصیه کرد سریعا به سراغ آتش‌بس تمام عیار و توافقی برای آزاد سازی افرادی که در هفتم اکتبر به اسارت گرفته شدند برود و به جای جنگ غزه روی «توافق امنیتی-عادی‌سازی میان آمریکا-عربستان-اسرائیل-فلسطین» برود.
فریدمن ارزیابی کرد: «این مسیر برای اسرائیل ابتدا با چشم‌پوشی از حمله تمام‌عیار نظامی به رفح که پشت مرز مصر بوده و مسیر اصلی برای ورود کامیون‌های کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه است شروع می‌شود. در آنجا ۲۰۰۰۰۰ نفر جمعیت دائمی وجود دارند که حالا بیش از یک میلیون آواره اهل شمال غزه به آنها اضافه شده‌اند.»
چراغ سبز بایدن به اسرائیل برای «حمله هدفمند» به رفح
او تاکید کرد مقام های دولت «جو بایدن» در گفت‌وگوهای خصوصی به اسرائیل گفته‌اند: «هیچ حمله گسترده‌ای به رفح انجام نشود.»
به گفته فریدمن، یک مقام ارشد آمریکایی در این باره به او ادعا کرده است: «ما به اسرائیل نمی‌گوییم که کلا دست از حماس بردارد. ما می‌گوییم به باور ما راهی هدفمندتر برای تعقیب رهبران حماس بدون آنکه رفح را محله به محله با خاک یکسان کنند وجود دارد. تیم بایدن نمی‌خواهد اسرائیل دست از روسای حماس بردارد بلکه می‌خواهد جلوی یک تلفات عظیم دیگر در میان غیرنظامیان در غزه گرفته شود.»
این مقام همچنین متذکر شد که اسرائیل باید به یاد داشته باشد که وقتی معتقد بود رهبران حماس در خان یونس هستند، بخش عمده این شهر را برای یافتن آنها از بین برد و آنها را پیدا نکرد در حالی که همین کار بی نتیجه را در شمال شهر غزه نیز انجام داد.
محدود کردن فروش تسلیحات به اسرائیل؟
در این مطلب منتشر شده در نیویورک تایمز همچنین گفته شد مقام‌های آمریکایی معتقدند تبعات حمله رژیم صهیونیستی به رفح همچون تبعات حمله آمریکا به عراق است که باعث گرفتار شدنش در باتلاق «مقابله با یک شورش دائمی در کنار یک بحران انسانی دائمی» شد.
فریدمن اظهار کرد: «در اینجا یک تفاوت حیاتی وجود دارد. آمریکا یک ابرقدرت است که بعد از شکست در عراق توانست به حالت اول برگردد. اسرائیل در برابر شورش دائمی در غزه به ویژه وقتی که دیگر دوستی برای خودش باقی نگذاشته باشد، فلج خواهد شد. به همین دلیل مقام‌های آمریکایی به من می‌گویند اگر اسرائیل دست به یک عملیات نظامی بزرگ در رفح به رغم اعتراضات دولت آمریکا بزند، بایدن محدود کردن فروش برخی تسلیحات به اسرائیل را بررسی خواهد کرد.»
این تحلیلگر تاکید کرد «نگرانی دولت بایدن این است که عملیات رژیم صهیونیستی علیه رفح باعث خواهد شد خشم عمومی جهانی علیه این رژیم بیش از پیش شعله‌ور شود، کار دولت بایدن برای دفاع از اسرائیل بیش از پیش سخت خواهد شد و اینکه چشم‌انداز رسیدن به یک توافق جدید برای تبادل اسرا را از بین خواهد برد».
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است